Запрашаме на продолжыня цінной бесіды з п. Владиміром Олеснєвичом, котрой першу част мали сме змогу чути два тыжні тому. Цінна зато, же завдякы ній можеме познати вельо забытых і днес нехоснуваных слів. Тыкают они головні технічной сферы, о котру в своім інтервю звідує Олена Дуць, зосереджаючы ся на вшелеякых нарядях і річах, звязаных з ґаздівскым жытьом на селі.

В попереднім одтинку было гідні слів тыкаючых будовы воза ци плуга, а днес м.ін. почуєме з чого складали ся сані. Одраз остерігаме, же то не вшытко, понеже ґаздівскій жывот іщы сімдесят років тому был доцяп інчий як днешній. Вера, дознаме ся, же іщы за молодости п. Олеснєвича ґаздове носили чугы! Буде тіж про смутний період выселіня.

Владимір Олеснєвич народил ся в 1922 році в русиньскым селі Перунка на західній Лемковині, а по выгнаню на захід Польщы в 1947 році прожыват в Бродовицях коло Рудной на Нижнім Шлеску.