Кєд бы-м была режысерком і хотіла бы-м вказати в своім фільмі ци в пєсі жытя пересічной, типовой лемківской родины, родина Німчыків з Завадкы Рыманівской цілком могла бы слугувати прототипом. Істория Німчыків пересічна во вшыткым, окрем єдного: рідко в Лемків трафляло ся, жебы отец, якій мал семеро діти, остал гіркым пияком, та і взагалі пияцтво в Лемків не было пошыреным гріхом. Уж в першій діі нашой пєсы Іван Німчык сходит зо сцены – і більше ся не зъявит: він поіхал на заробкы до далекой Арґентины, де скоро вмер, і лишыл родині лем невеселы спомины і великы долгы…
