«Гостте же ся, гостте, моі любы гості. Так ся тішу вами, Яко тисячами!» Так співат мі Емілия Ятчышын (з дому Нестеряк), котра гостит ня в своім домі в Калушы. Частує ня щедро тіж співанками: знат іх барз дуже. Пєме гарбату і порівнуєме, чым колиси ся ріжнило весіля в Незнайовій і Розділю… Але як може памятати тото? Пані Міля выіхала з рідного села дванадцетлітнім дівчатком, а діти на весіля николи не брали! А єй мама, што часто сващыла, даколи позволяла цікавій своій дівочці зазріти досередины… Окрем того, по каждым весілю переповідала і переспівувала вшытко трьом своім дівкам. Так оно і лишыло ся в памяти, бо в Калушы такых весіль уж не было.
