Слухала єм раз выступліня єдного головы осередка Товариства «Лемківщина». Осемдесятлітній сивый пан, котрый родом з Крениці, гварил на конференциі, што «на Лемковині в час ІІ Світовой Войны боів не было, было тихо». Тото само повіл і другій сивы,й поважный Лемко з Лабовы, а і інчы люде. Специяльні для них в проґрамі прозвучыт траґічна істория єдной лемківской родины зо села Мысцова.

Побесідуєме тіж про росийского вояка, котрый полюбил мысцівску Циґанку, а до того Леніна і Сталина. Дале буде про смілых совітскых і лемківскых партизантів – Григория Водзіка та другых. І про єґомостя, якій страшенні партизанів не любил і з іх рук згынул.

Про лемківскє село в огни другой Світовой Войны, жытя за окупациі. І о тым, же всядиль найдут ся люде і не-люде.