Лазорчыкы з нижнього кінця Тылявы знаны были з того, же мали шіст дівок. Хыжа іх стояла коло рікы Панны. Параска, Анця, Нацка, Євка, Ольґа, Марися росли, як з воды… Хтоси ся підсміхував, хтоси спілчул, єднак Лазорчыкы нич сой з того не робили, а дівчата єдна по другій лем сой росли і розквитали, як пахнячы квіткы понад водом… І гарды, і мудры, і милы…

Як зложыла ся іх доля? Де трафили Лазорчыкы по выселіню з рідной Тылявы? Де нашли своіх милых?