Выганяли зо села за дві годины, а на стациі мусіли чекати потягу пілтора місяця. Коли в кінци подали ваґоны Липівчанам, был уж початок грудня.

Лем худобу везли в закрытых ваґонах. Но і коні. Бо, знате, зима, мороз. А для люди презначыли одкрыты плятформы. Зато не вшыткы Лемкы доіхали до совітского раю. А тоты, котры доіхали, уж ниґда не забудут той подорожы. Не забуде єй і Мария Бордіян (з дому – Варянка) з Липівця, хоц товды мала лем десят років…