Мал серенчу Павло Одрехівскій… Не вмер ани в радяньскых лаґрах, ани на фронті, ани навет не был раненый. Лем його рідна Вілька, село прекрасных різбярів, як і вшыткы лемківскы села, не мала серенчы, бо покаль Павла не было дома, мешканців вывезено до Радяньского Союзу. Але і ту мал серенчу Павло. Бо щестливо нашол в тернопільскій области свою жену Нацю і шестеро діти. Но і зас ял ся разом з трьома сынами до милого серцю ремесла – різбярства. А што было дальше – о тым оповідат наймолодша дівка Павла Одрехівского Мария Хомик.
