Павел Одрехівскій был барз здібным сельскым майстром-різбярьом. Різбило ся в Вільці лем товды, коли было менче роботы на ґаздівці, бо як раз тото было найважнійше. Павел продолжал улюблену справу по выселіню во Львові, де уж лем ся різбило, бо не мало ся ани поля, ани ліса… Молодшый сын Павла Одрехівского – Михал, лем принагідні занимал ся різбом. Середній сын – Іван, зробил різбу своім фахом, то была його робота, його творчіст, його занятя наштоден. Старшый сын – Василь, достал ся высокой школы – студиювал кумшт, скульптуру і пак творил і як майстер-різбяр, і як высокопрофесийный артиста. Сынове Василя – Владимір і Роман – тіж яли ся артистичных студий, пішли дорогом свого вітця, так само і сын Владиміра – Василь. Владимір єст знаным не лем во Львові скульптором, але і ректором Львівской Нацийональной Академіі Штукы. А Роман Одрехівскій, окрем того, вышол в тій династиі на новый рівен: остал науковцьом і досліджувал творчіст свого діда Павла, вітця Василя, стрыка Ваня, брата Владека…