Таця ішла на цмонтір… В плахті несла звязаны докупы образы, молитовникы привезены з рідной хыжы, з Тылича. Она уж ся не сумнівала… Прецін то святы річы, а іх гріх лишати тым безбожникам… Вічный вітер степів… Він не давал одраз выкресати оген… Але коли поломін лизнул раз і другій папір молитовників, коли ял ся оген высше, коли скочыл на образы, трудно было тото вытримати… Але треба вытримати. Бо заран – в дорогу…