Барз часто авторы, якы писали про прикметы Лемків, зауважували, што Лемкы, а особливо Лемкыні все і всядиль співали, співали ціле жытя. Голосно, потихы, в ґрупі і самітні, в хыжы і посеред природы, в такій ден і в свято, в церкви і в корчмі, в час смутку і в час радости. На жаль, сучасне жытя барз дуже змінило. І зато нам выглядат такє дивне ци і неможливе, же чловек тепер може ціле жытя співати. А єднак такым чловеком єст, напримір, наша респондентка пані Анна Головчак. Коли лем в 1969 році хор «Лемковина» был зорґанізуваный коло Львова, в селі Рудно, товды пришла і она. І співат в тым ансамбли доднес. Бесідуєме з паньом Анном не лем о «Лемковині», а і о єй родині, а тіж о традициях, пріоритетах і патріотизмі…
