Зима быват даколи і без снігу, быват і не барз зимна, – і такє трафлят ся тепер штораз частійше. А єднак, ци загорнута в білый крохмаленый фацелик, ци в стару темну волняну хустку – зима то єст зима. Думам о тым, сідячы пред мойом респондентком, яка вродила ся в 1935 році в маю в Святківці (Святкові Малій) і дочекала ся уж зимы свого жытя… Мария Климишын смотрит далеко, далеко, але зимова гмла не дає видіти вшытко, о што звідую. Она смотрит през вікно, а здає ся, же смотрит през час, през простір, і гын, далеко, далеко на заході през мряку видит свою рідну Святківку