Бесіда з респондентком цілком не подібна до інтервю в радию. Зато не одраз одважыла-м ся дати єй до ефіру. Припоминат радше давну анеґдоту, де маленькій внучок звідує бабусю, што то єст любов, а баба в розпачы бє себе по голові і кричыт: «Йооой! Забыла-м!», і нараз летит до старой шафы. Обертат в замку ключ, двері ся отверают і… падат додолу кістяк. Я не давала звіданя, што то єст любов. Лем звідала-м Анну Кобасяр з Рыхвалду, як іх выселяли на схід, прецін она была уж дорослом дівком і в сорок пятым мала уж двадцет років.
