Верховня, Верховня, красне селечко… Николи уж не будеш такым лемківскым селом, як перше… Лем кавальчыкы споминів, як кучерява гмла, плынут понад тобом… Плынут – і розлітают ся, а што же нам остане? Што нам ся лишыт од того села? Што нам ся лишыт од лемківской культуры, а хоц бы і од творчости Стефаніі Русиняк? Ой, невельо… А жаль…
